Bij Qualogy zijn we trots op onze diversiteit en inclusiviteit. We leren graag elkaars cultuur kennen. Deze blogreeks helpt daarbij. Dit keer vertelt Sukanya Nallapareddy over haar cultuur en religie. In september 2019 is zij vanuit India naar Nederland verhuisd. Een totale cultuurshock, maar ze pakt het goed op. Ze vertelt je graag meer.

"In India zijn er wel 29 staten. Iedere staat heeft zijn eigen cultuur én taal. Ik kom uit Andhra Pradesh, het zuiden van India. We spreken daar Telegu. In India noemen we dit ook wel ‘het Italiaans van het Oosten’, vanwege de zangerige intonatie. Inmiddels spreekt heel India wel Engels en Hindi. Maar veel senioren in mijn staat spreken slechts Telegu. Dat maakt het voor de jonge generatie lastig om met hun grootouders te communiceren, want die spreken juist vaak niet goed Telegu meer. Zeker voor de jongeren die in Nederland wonen. Daarom geef ik hun hen les in Telegu. Het geeft me veel voldoening én het brengt me in contact met andere Indiërs. Door iemand die ik daar heb ontmoet, ben ik bij Qualogy terechtgekomen. Maar daarover vertel ik zo meer.

“Met Diwali vieren we de overwinning van het licht en het goede over alle duisternis en het kwade.”

Kuchipudi
In India vieren we heel veel festiviteiten. Naast de Gregoriaanse kalender, hebben wij ook onze eigen kalender, de Saka-kalender. Daarin heeft iedere maand een eigen betekenis. En die vieren we! Er wordt veel gedanst. In mijn staat hebben we onze eigen dans: Kuchipudi. Dit is een klassieke dans waar je best lenig voor moet zijn. Veel kinderen gaan op les om deze dans te leren. Voor deze Kuchipudi dragen we speciale kleding met veel kleuren. In India dragen we sowieso veel gekleurde kleren. Dat mis ik wel hier in Nederland. Iedereen draagt iedere dag dezelfde kleren, met weinig kleur.

Diwali
Naast de algemene festiviteiten, vier ik ook veel Hindoeïstische feesten. Ik ben namelijk Hindoe. Een van de belangrijkste feesten voor Hindoes is Diwali. Ook wel bekend als het Lichtjesfestival. Dit vieren we in november. Iedereen versiert zijn huis met lichtjes en we branden natuurlijk licht, zoals kaarsen, en steken vuurwerk af. We komen samen en eten zoetigheden. Met Diwali vieren we de overwinning van het licht en het goede over alle duisternis en het kwade.

“Ganesh Chathurthi is voor mij de belangrijkste feestdag”

Holi-Phagwa
Natuurlijk vieren we ook het Holifeest. Je kent dit vast wel van alle gekleurde poeders die we op elkaar gooien. Het is een soort lentefeest dat we jaarlijks rond de maand

maart vieren. Naast de kleuren draait het Holifeest om zang, dans, zoetigheden, parfum en gekleurd water. Het Holifeest komt oorspronkelijk uit het noorden van het land, maar ook in het zuiden nemen we dit soort feestelijkheden steeds meer over.

Ganesh Chathurthi
Toch blijft voor mij de belangrijkste feestdag Ganesh Chathurthi. Op 31 augustus vieren we de verjaardag van Ganesha, de olifanthoofdige zoon van Shiva en Parvati. Deze god staat voor wijsheid, welvaart en goed geluk. Voor mij en mijn familie is dit de belangrijkste god. Bij ons thuis in India hebben we een gebedsruimte waar we veel foto’s van hem hebben hangen. Iedere dag offeren we daar bloemen en fruit. Vaak ging ik in India ook ongeveer één keer per week naar een tempel. Hier in Amstelveen, waar ik nu woon, is er ook een tempel. Die ziet er qua architectuur precies uit als de tempels in India. Dat voelt goed. Soms ga ik erheen.

“Bij Qualogy voel ik me echt thuis. Iedereen heeft hier aandacht voor elkaar”

Lockdown?
Ik heb niet altijd in Amstelveen gewoond. In september 2019 verhuisde ik naar Nederland. Toen heb ik eerst een tijdje in Amersfoort gewoond. Ik werkte toen nog bij een ander bedrijf: Capgemini, ook een IT bedrijf. Dit bedrijf gaf mij de kans om Nederlands en over de Nederlandse cultuur te leren terwijl ik nog in India woonde. Toen ik een basisniveau had behaald, kon ik in Nederland gaan werken. Helaas kwamen we toen al snel in een lockdown terecht, vanwege de coronacrisis. Toch voelde het voor mij niet echt als een lockdown. Er zijn hier zoveel minder mensen dan in India! En ik kon nog steeds naar buiten als ik dat wilde. Mijn familie in India kon dat niet. Dus ik ben heel blij dat ik nu in Nederland woon.

De overstap naar Qualogy
In Nederland ben ik al vrij snel die Telegu-lessen gaan geven aan andere Indiërs. En zoals gezegd, ben ik toen via een vriend die ik daarvan ken ik in contact gekomen met de HR-afdeling van Qualogy. Ik werk hier nu sinds 20XX als Full Stack Java Developer. In tegenstelling tot mijn vorige werkgever, vind ik de kleinschaligheid van Qualogy fijn. We praten veel met elkaar, iedereen heeft aandacht voor elkaar. Ik voel me hier echt thuis. Het draait hier niet alleen om werk. Ook tijdens de lockdowns werden er veel online activiteiten georganiseerd. En ik vind het leuk om via QHub in de gaten te houden waar iedereen mee bezig is. Ondanks dat iedereen bij een andere klant is gedetacheerd, zijn we toch onderling verbonden.

“Mijn Bindi draag ik om mijn derde oog, het oogchakra te beschermen”

Connectie met collega’s
Ook voelde ik al direct een connectie met de Surinaamse collega’s. Oorspronkelijk komen zij natuurlijk ook uit India. We kunnen goed praten over onze cultuur, geloof én onze emigratie naar Nederland. Ook zij missen hier soms het lekkere eten dat wij

met onze families maken. Surinamers eten ongeveer hetzelfde als Indiërs, maar dan iets minder pittig. Hier in Nederland eten ze allemaal brood, ha ha!

Indiase cultuur in Nederland
Of mijn geloof of cultuur invloed heeft op mijn werk? Nee. Bidden doe ik thuis of in de tempel, maar niet onder werktijd. Wel merk ik dat het Nederlandse leven invloed heeft op mij. Zo smeer ik geen kumkum (poeder) meer op mijn voorhoofd, maar gebruik ik een sticker. Deze stip, Bindi, draag ik om mijn derde oog, het oogchakra te beschermen. Verder draag ik minder sierraden die aangeven dat ik getrouwd ben. Ik
draag nog wel de ketting die mijn man voor me heeft gemaakt, en een teenring. Maar ik draag bijvoorbeeld geen armbanden en Sindoor meer, dat voelt hier een beetje overdreven. Een Sindoor is een oranjerood gekleurd poeder dat je als getrouwde vrouw in je haarlijn draagt.

Wel vier ik nog de voor mij belangrijke feesten. Dat doe ik samen met een groep andere Indiërs. Ik ben blij dat ik op die manier toch een stukje van mijn eigen cultuur kan uitdragen hier in Nederland."